Οι Καθυστερήσεις, τα Συμφέροντα και η Προβληματική Απελευθέρωση στην Ενέργεια. Ο διαγωνισμός της Βεύης, ένα ακόμη σύγχρονο «Γεφύρι της Άρτας», ακροβατεί με άλλοθι τις κυβερνητικές προθέσεις για διαφάνεια.

Παρατεταμένη μεταβατική περίοδο διανύει ο κλάδος της ενέργειας, με κύριο χαρακτηριστικό τους υπόκωφους διαγκωνισμούς πολιτικών προθέσεων, επιχειρηματικών συμφερόντων και θεσμικών πλαισίων. Το καράβι της ενέργειας μοιάζει να πλέει ακυβέρνητο, καθώς απουσιάζει η αναπτυξιακή διάσταση στους όποιους σχεδιασμούς προωθούνται. Αντίθετα, φαίνεται ότι το πηδάλιο εξακολουθεί να ελέγχει η λογική του «πολιτικού κόστους», η φιλοσοφία «να μην σπάσουμε αυγά», η επιδίωξη βραχυπρόθεσμων εντυπωσιασμών και η εξυπηρέτηση μονομερών πρακτικών. Ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών καταλήγει να είναι η ατολμία, με τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες να συμπεριφέρονται σαν να έχουν την πολυτέλεια του χρόνου και των χειρισμών.

Το αποτέλεσμα βέβαια είναι σε αυτόν το κήπο να ανθούν όσοι διατηρούν το προνόμιο της προσβασιμότητας στις τρέχουσες πολιτικές, ενώ την ίδια στιγμή «σιγοβράζουν» υπόγειες εντάσεις και συγκρούσεις ακόμη και κυβερνητικών παραγόντων. Υγιείς επιχειρηματικές δυνάμεις παρακολουθούν εδώ και καιρό με εύλογη απορία την ομφαλοσκόπηση πρακτικών και συμπεριφορών, όταν θα έπρεπε λόγω της κρισιμότητας της οικονομικής κατάστασης της χώρας, οι εξελίξεις να τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς για να αποφευχθούν δυσάρεστες εκπλήξεις. Τα παραδείγματα πολλά.

Το πιο χαρακτηριστικό, οι αποκρατικοποιήσεις που αποφασίσθηκαν στον τομέα αυτό και οι οποίες αναδεικνύουν τις διαφορετικές απόψεις που υφίστανται εντός της κυβέρνησης. Πιο αποφασιστική και ρηξικέλευθη η πλατεία Συντάγματος, πιο αιθεροβάμων και άτολμη η Μεσογείων, με το Μαξίμου να επιλέγει τον τρίτο δρόμο για την ενέργεια. Ήδη, οι προθέσεις για την αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ τίθενται εν αμφιβόλω, με κίνδυνο ακύρωσης, ενώ ελέγχεται το σκεπτικό της κακής χρηματιστηριακής συγκυρίας για τη μείωση του ποσοστού του δημοσίου στη ΔΕΗ και την πώληση μονάδων της.

Κι αν για το θέμα της ενδεχόμενης συρρίκνωσης της κρατικής συμμετοχής στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού είναι κατανοητός ο λόγος που προβάλλεται, δεν ισχύει το ίδιο για την πώληση μονάδων της, δεδομένου ότι η αποτίμηση τους δεν συνδέεται με την κεφαλαιοποίηση της Επιχείρησης, αλλά με άλλες παραμέτρους, οι οποίες θα μπορούσαν να τεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αν υπήρχε πράγματι μια τέτοια βούληση. Αντίθετα, ο λόγος που προβάλλεται εγκαλείται ως προσχηματικός καθώς εδώ υπάρχει ένα πολύ ισχυρό συνδικάτο, το οποίο δεν θα ήθελε η κυβέρνηση στην παρούσα φάση να βάλει απέναντι της.

Έχει που έχει να λύσει πολύ πιο δύσκολους γρίφους με τα οικονομικά του κράτους, χρειάζεται να αντιμετωπίσει και ένα παρατεταμένο blackout, όπως απειλούν οι συνδικαλιστές; Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, φαίνεται να καρκινοβατεί και η εκχώρηση λιγνιτικών αποθεμάτων σε ιδιώτες, που θα άνοιγε το δρόμο σε νέες επενδύσεις σε λιγνιτικές μονάδες, όπως επιδιώκουν πλέον τα ιδιωτικά κεφάλαια, αναβάλλοντας έπ’ αόριστον επενδύσεις σε νέες μονάδες φυσικού αερίου. Ο διαγωνισμός της Βεύης, ένα ακόμη σύγχρονο «Γεφύρι της Άρτας», φαίνεται να ακροβατεί, με άλλοθι τις κυβερνητικές προθέσεις για διαφάνεια.Η άποψη που επικρατεί στην ενεργειακή αγορά είναι ότι οι αποκρατικοποιήσεις στον ενεργειακό τομέα θα επανέλθουν με δυσμενέστερους όρους το φθινόπωρο, καθώς η ανάγκη για εξεύρεση δημόσιων εσόδων θα υπαγορεύσει ριζοσπαστικά μέτρα.

Στο μεταξύ, θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, που αναλώνεται σε επενδύσεις αμφίβολης αποτελεσματικότητας, τύπου Αστακού, σε διακρατικές συμφωνίες για νέους, μεγαλεπήβολους αγωγούς, τύπου Λιβύης, και στην ενθάρρυνση και ταχύτατη προώθηση μόνον των επενδύσεων σε ΑΠΕ. Είναι τυχαίο, άραγε, το γεγονός ότι ήδη άρχισαν να «διαρρέουν» δημοσιεύματα που μιλούν τώρα για την επικινδυνότητα της επένδυσης του Αστακού; Όπως και οι φιλικές σχέσεις του πρώην επικοινωνιακού συμβούλου του Πρωθυπουργού με τον αδελφό του Νίκο Γ. Σεφερτζή, ο οποίος όλως τυχαίως είναι εκπρόσωπος της κοινοπραξίας που ενδιαφέρεται για το έργο; Όσο για τα θεσμικά ζητήματα που αναμένεται να λύσουν τις στρεβλώσεις στην αγορά μπορούν να περιμένουν.

Οι μεταρρυθμίσεις στη χονδρεμπορική αγορά τείνουν να πάρουν το χαρακτήρα σήριαλ, η απελευθέρωση των τιμολογίων «ζυγίζεται» πρώτα επικοινωνιακά, στη λογική του πολιτικού κόστους και η αύξηση του τέλους ΑΠΕ κινδυνεύει με ενστάσεις, γιατί το αρμόδιο υπουργείο δεν κάνει δεκτή όλη την εισήγηση της ΡΑΕ. Όσο για την τελευταία προσδοκά ακόμη την αναβάθμιση του ρόλου της, στο πλαίσιο του τρίτου ενεργειακού πακέτου. Όταν η ενέργεια θα μπορούσε να αποτελέσει πρώτης γραμμής κλάδο για να δοθούν πολύ κρίσιμα μηνύματα προς τα έξω για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να μην μπατάρει το καράβι της ελληνικής οικονομίας, εμείς ακόμη ομφαλοσκοπούμε περί του δέον γενέσθαι. Κάποιος πρέπει να πει στους καθ’ ύλη αρμόδιους ότι ο χρόνος έχει τελειώσει. Εκτός κι αν το γνωρίζουν και η λογική τους διακατέχεται από την άποψη «και γαία πυρί μιχθήτω».

Πηγή: energia.gr