Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ Πολιτική παράδοσης στο μεγάλο κεφάλαιο Ανακοίνωση της Κομματικής Οργάνωσης ΔΕΗ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, με αφορμή το κλείσιμο της μονάδας Ι του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας

«Η πολιτική συρρίκνωσης της ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία σε ατμοηλεκτρικές μονάδες και παραγωγή λιγνίτη, πρέπει να ανατραπεί. Είναι καταστροφική για τη χώρα και για την περιοχή», σημειώνει η Κομματική Οργάνωση ΔΕΗ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, σε ανακοίνωση που εξέδωσε, με αφορμή την επίσκεψη της υπουργού Ενέργειας και Περιβάλλοντος Τ. Μπιρμπίλη στην περιοχή, στη διάρκεια της οποίας έκλεισε τη μονάδα Ι του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας.
Οπως αναφέρει η Κομματική Οργάνωση ΔΕΗ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ «το κλείσιμο της μονάδας Ι του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας σηματοδοτεί τη δραματική συρρίκνωση της παραγωγής της ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία. Ξεκίνησε το σβήσιμο των μονάδων που στόχο έχει να κλείσουν οι ΑΗΣ Πτολεμαΐδας, Καρδιάς, Αμυνταίου και Αγίου Δημητρίου εκτός της μονάδας V. Συνολικά 14 από τις 16 μονάδες της περιοχής μας θα κλείσουν μέχρι το 2020.
Θα παράγονται στην περιοχή μόνο 690 MW ηλεκτρικής ενέργειας (360 MW από τη μονάδα V του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου και 330 MW από τον ΑΗΣ Μελίτης) από 4.300 MW που παράγονται σήμερα. Θα κατασκευαστούν υπό προϋποθέσεις η Πτολεμαΐδα V και ίσως η Μελίτη ΙΙ. Στην καλύτερη περίπτωση να μείνουν 1.740 MW λιγνιτικής ενέργειας στην περιοχή.
Αυτό σημαίνει μείωση της παραγωγής κατά 60% μέχρι το 2020. Πολύ μεγαλύτερη θα είναι η μείωση των θέσεων εργασίας λόγω των νέων σύγχρονων τεχνολογιών. Με δεδομένο ότι η ΔΕΗ απασχολεί άμεσα 10.000 εργαζόμενους (μόνιμους, συμβασιούχους, εργολαβίες κ.λπ.) σημαίνει ότι θα χαθούν πάνω από 6.000 θέσεις εργασίας άμεσα και πολύ περισσότερες έμμεσα.
Στόχος αυτής της πολιτικής, αυτών των σχεδιασμών είναι να παραδοθεί η ηλεκτρική ενέργεια της χώρας στους ιδιωτικούς μονοπωλιακούς ομίλους, για να βρουν διέξοδο τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους, να αυξήσουν την κερδοφορία τους.
Θα ανατραπεί το ισοζύγιο ηλεκτρικής ενέργειας υπέρ του φυσικού αερίου (ΦΑ) και της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας. Ανοίγει ο δρόμος να μπουν στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτες, ιδιωτικοί επιχειρηματικοί όμιλοι και να αξιοποιήσουν το 40% των λιγνιτικών κοιτασμάτων της χώρας (Βεύη, Βεγόρα, Ελασσόνα, Δράμα) που έχει συμφωνηθεί να παραχωρηθεί σε ιδιώτες.
Αυτές είναι οι πολιτικές της ιδιωτικοποίησης, της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας. Θα αυξήσουν δραματικά την τιμή της kwh για τα λαϊκά νοικοκυριά και τους αγρότες, θα μειωθεί η τιμή της για τη βιομηχανία και τους μεγάλους καταναλωτές. Είναι καταστροφικές για την οικονομία της χώρας, τους εργαζόμενους και το λαό.
Η μόνη φιλολαϊκή ρεαλιστική πολιτική είναι η πρόταση του ΚΚΕ για ενιαίο αποκλειστικά κρατικό φορέα ενέργειας που θα διαχειρίζεται συνολικά τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας (λιγνίτες, πετρέλαιο, ηλεκτρική ενέργεια, φυσικό αέριο, ανανεώσιμες πηγές κ.λπ.), με ΔΕΗ ενταγμένη σε αυτόν, με αποκλειστικότητα στην παραγωγή, μεταφορά και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας. Θα χρησιμοποιεί την ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό που θα υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και της χώρας και όχι ως εμπόρευμα για να αυξάνονται τα υπερκέρδη του κεφαλαίου.
Στην κατεύθυνση αυτή, είναι αναγκαίο και απαραίτητο να προχωρήσουν άμεσα οι μονάδες Πτολεμαΐδα V και Μελίτη ΙΙ, να εκσυγχρονιστεί η μονάδα V του Αγίου Δημητρίου. Να γίνουν νέες σύγχρονες μονάδες στον ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου και Αμυνταίου. Να προγραμματιστεί παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας 3.500-4.000 MW από τους λιγνίτες της περιοχής μας, τουλάχιστον, μέχρι το 2050. Οι λιγνίτες της περιοχής μας υπερεπαρκούν για έναν τέτοιο σχεδιασμό αν δεν ξεπουληθούν σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Μόνο με αυτό το σχεδιασμό μπορούν να διασφαλιστούν τα συμφέροντα και η ανάπτυξη της περιοχής, οι μετεγκαταστάσεις των οικισμών έγκαιρα και σε όφελος των κατοίκων της περιοχής. Να διασφαλιστούν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με άμεσο προγραμματισμό 5.000 προσλήψεων από τη ΔΕΗ για την περιοχή μας.
Είναι προφανές ότι αν η ΔΕΗ αποφασίσει να μειώσει την παραγωγή της σε αυτά τα επίπεδα, κινδυνεύουν όχι μόνο οι μετεγκαταστάσεις αλλά συνολικά να εγκαταλειφθεί στην ερήμωση, στην έκρηξη της ανεργίας και της φτώχειας ολόκληρη η Δυτική Μακεδονία.
Παράλληλα, η ανάπτυξη της περιοχής απαιτεί πλήρη αποκατάσταση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος από κρατικό φορέα με χρηματοδότηση από τη ΔΕΗ και το κράτος, με ολοκληρωμένο σχεδιασμό για την αποκατάσταση του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος, την εκμετάλλευση και ανάπτυξή του σε όφελος της περιοχής και των κατοίκων.
Αυτές οι πολιτικές απαιτούν την ανατροπή των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, την ανυπακοή στις εντολές της ΕΕ που υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου. Χρειάζεται κεντρικός σχεδιασμός που θα παίρνει υπ' όψιν του τις ανάγκες και τις δυνατότητες της χώρας και του ελληνικού λαού. Χρειάζεται αυτό που το ΚΚΕ λέει λαϊκή εξουσία και οικονομία, για να γίνει ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι περιουσία και εισόδημα για το λαό και όχι κέρδη για την πλουτοκρατία.
Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους της περιοχής μας, να συσπειρωθούν στις γραμμές του ταξικού κινήματος και του ΠΑΜΕ, να εντείνουν τους ταξικούς αγώνες, να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, να ανατρέψουν τους συσχετισμούς δυνάμεων που είναι προϋπόθεση για τη λαϊκή εξουσία και το Σοσιαλισμό που μπορεί να δώσει ριζικές λύσεις σε όφελος του λαού και της χώρας».

Οι Καθυστερήσεις, τα Συμφέροντα και η Προβληματική Απελευθέρωση στην Ενέργεια. Ο διαγωνισμός της Βεύης, ένα ακόμη σύγχρονο «Γεφύρι της Άρτας», ακροβατεί με άλλοθι τις κυβερνητικές προθέσεις για διαφάνεια.

Παρατεταμένη μεταβατική περίοδο διανύει ο κλάδος της ενέργειας, με κύριο χαρακτηριστικό τους υπόκωφους διαγκωνισμούς πολιτικών προθέσεων, επιχειρηματικών συμφερόντων και θεσμικών πλαισίων. Το καράβι της ενέργειας μοιάζει να πλέει ακυβέρνητο, καθώς απουσιάζει η αναπτυξιακή διάσταση στους όποιους σχεδιασμούς προωθούνται. Αντίθετα, φαίνεται ότι το πηδάλιο εξακολουθεί να ελέγχει η λογική του «πολιτικού κόστους», η φιλοσοφία «να μην σπάσουμε αυγά», η επιδίωξη βραχυπρόθεσμων εντυπωσιασμών και η εξυπηρέτηση μονομερών πρακτικών. Ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών καταλήγει να είναι η ατολμία, με τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες να συμπεριφέρονται σαν να έχουν την πολυτέλεια του χρόνου και των χειρισμών.

Το αποτέλεσμα βέβαια είναι σε αυτόν το κήπο να ανθούν όσοι διατηρούν το προνόμιο της προσβασιμότητας στις τρέχουσες πολιτικές, ενώ την ίδια στιγμή «σιγοβράζουν» υπόγειες εντάσεις και συγκρούσεις ακόμη και κυβερνητικών παραγόντων. Υγιείς επιχειρηματικές δυνάμεις παρακολουθούν εδώ και καιρό με εύλογη απορία την ομφαλοσκόπηση πρακτικών και συμπεριφορών, όταν θα έπρεπε λόγω της κρισιμότητας της οικονομικής κατάστασης της χώρας, οι εξελίξεις να τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς για να αποφευχθούν δυσάρεστες εκπλήξεις. Τα παραδείγματα πολλά.

Το πιο χαρακτηριστικό, οι αποκρατικοποιήσεις που αποφασίσθηκαν στον τομέα αυτό και οι οποίες αναδεικνύουν τις διαφορετικές απόψεις που υφίστανται εντός της κυβέρνησης. Πιο αποφασιστική και ρηξικέλευθη η πλατεία Συντάγματος, πιο αιθεροβάμων και άτολμη η Μεσογείων, με το Μαξίμου να επιλέγει τον τρίτο δρόμο για την ενέργεια. Ήδη, οι προθέσεις για την αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ τίθενται εν αμφιβόλω, με κίνδυνο ακύρωσης, ενώ ελέγχεται το σκεπτικό της κακής χρηματιστηριακής συγκυρίας για τη μείωση του ποσοστού του δημοσίου στη ΔΕΗ και την πώληση μονάδων της.

Κι αν για το θέμα της ενδεχόμενης συρρίκνωσης της κρατικής συμμετοχής στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού είναι κατανοητός ο λόγος που προβάλλεται, δεν ισχύει το ίδιο για την πώληση μονάδων της, δεδομένου ότι η αποτίμηση τους δεν συνδέεται με την κεφαλαιοποίηση της Επιχείρησης, αλλά με άλλες παραμέτρους, οι οποίες θα μπορούσαν να τεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αν υπήρχε πράγματι μια τέτοια βούληση. Αντίθετα, ο λόγος που προβάλλεται εγκαλείται ως προσχηματικός καθώς εδώ υπάρχει ένα πολύ ισχυρό συνδικάτο, το οποίο δεν θα ήθελε η κυβέρνηση στην παρούσα φάση να βάλει απέναντι της.

Έχει που έχει να λύσει πολύ πιο δύσκολους γρίφους με τα οικονομικά του κράτους, χρειάζεται να αντιμετωπίσει και ένα παρατεταμένο blackout, όπως απειλούν οι συνδικαλιστές; Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, φαίνεται να καρκινοβατεί και η εκχώρηση λιγνιτικών αποθεμάτων σε ιδιώτες, που θα άνοιγε το δρόμο σε νέες επενδύσεις σε λιγνιτικές μονάδες, όπως επιδιώκουν πλέον τα ιδιωτικά κεφάλαια, αναβάλλοντας έπ’ αόριστον επενδύσεις σε νέες μονάδες φυσικού αερίου. Ο διαγωνισμός της Βεύης, ένα ακόμη σύγχρονο «Γεφύρι της Άρτας», φαίνεται να ακροβατεί, με άλλοθι τις κυβερνητικές προθέσεις για διαφάνεια.Η άποψη που επικρατεί στην ενεργειακή αγορά είναι ότι οι αποκρατικοποιήσεις στον ενεργειακό τομέα θα επανέλθουν με δυσμενέστερους όρους το φθινόπωρο, καθώς η ανάγκη για εξεύρεση δημόσιων εσόδων θα υπαγορεύσει ριζοσπαστικά μέτρα.

Στο μεταξύ, θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, που αναλώνεται σε επενδύσεις αμφίβολης αποτελεσματικότητας, τύπου Αστακού, σε διακρατικές συμφωνίες για νέους, μεγαλεπήβολους αγωγούς, τύπου Λιβύης, και στην ενθάρρυνση και ταχύτατη προώθηση μόνον των επενδύσεων σε ΑΠΕ. Είναι τυχαίο, άραγε, το γεγονός ότι ήδη άρχισαν να «διαρρέουν» δημοσιεύματα που μιλούν τώρα για την επικινδυνότητα της επένδυσης του Αστακού; Όπως και οι φιλικές σχέσεις του πρώην επικοινωνιακού συμβούλου του Πρωθυπουργού με τον αδελφό του Νίκο Γ. Σεφερτζή, ο οποίος όλως τυχαίως είναι εκπρόσωπος της κοινοπραξίας που ενδιαφέρεται για το έργο; Όσο για τα θεσμικά ζητήματα που αναμένεται να λύσουν τις στρεβλώσεις στην αγορά μπορούν να περιμένουν.

Οι μεταρρυθμίσεις στη χονδρεμπορική αγορά τείνουν να πάρουν το χαρακτήρα σήριαλ, η απελευθέρωση των τιμολογίων «ζυγίζεται» πρώτα επικοινωνιακά, στη λογική του πολιτικού κόστους και η αύξηση του τέλους ΑΠΕ κινδυνεύει με ενστάσεις, γιατί το αρμόδιο υπουργείο δεν κάνει δεκτή όλη την εισήγηση της ΡΑΕ. Όσο για την τελευταία προσδοκά ακόμη την αναβάθμιση του ρόλου της, στο πλαίσιο του τρίτου ενεργειακού πακέτου. Όταν η ενέργεια θα μπορούσε να αποτελέσει πρώτης γραμμής κλάδο για να δοθούν πολύ κρίσιμα μηνύματα προς τα έξω για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να μην μπατάρει το καράβι της ελληνικής οικονομίας, εμείς ακόμη ομφαλοσκοπούμε περί του δέον γενέσθαι. Κάποιος πρέπει να πει στους καθ’ ύλη αρμόδιους ότι ο χρόνος έχει τελειώσει. Εκτός κι αν το γνωρίζουν και η λογική τους διακατέχεται από την άποψη «και γαία πυρί μιχθήτω».