Αφού επέβαλε ανθρώπους αμφιβόλου πολιτικής και επαγγελματικής προελεύσεως στο κόμμα του, επειδή του έκαναν παρέα κατά τη διαμονή του στην έπαυλή του εν Κηφισία την περίοδο που ζούσε σε πολιτική έρημο, τώρα διαπραγματεύεται και τη διαφύλαξη του προσωπικού του πολιτικού μέλλοντος.
Αφού περιχαράκωσε και απομόνωσε το κόμμα του από τα ευρωπαϊκά αυτάδελφα, τώρα παίζει τα τελευταία χαρτιά της πολιτικής του καριέρας πάνω σε τσόχα που μυρίζει φορμόλη. Ξέρει πια, ότι η μοίρα του επιφύλασσε άσχημο παιχνίδι, κατάλαβε ότι ο ιστορικός και ο ποιητής του μέλλοντος θα τον αναφέρουν ως τη μοιραία φιγούρα. Ως εκείνο τον καταραμένο πρίγκιπα, που χρόνια περίμενε απομονωμένος και σιωπηλός την ώρα που οι πλανητικές συγκυρίες θα του επιτρέψουν να κυβερνήσει, αλλά η Κλωθώ του έδειχνε έναν θρόνο με πτωχευμένους υπηκόους. Στη σκέψη αυτή τα χάνει. Θολώνει. Μοιάζει...μουδιασμένος. Μονίμως φαίνεται ετεροχρονισμένος. Δια βίου δεύτερος. Επαναλαμβανόμενα καθυστερημένος στα πολιτικά αντανακλαστικά του. Εκ του αποτελέσματος, κατώτερος να διαχειριστεί τις κρίσιμες στιγμές που ζει η χώρα. Φοβικός και καταγεγραμμένα αχάριστος. Οφείλει, όμως τώρα, να δει ότι οι στιγμές είναι πιο σημαντικές από το "όχι" που είπε κάποτε για μιαν Μακεδονία. Πρέπει να ξεπεράσει τη στιγμή εκείνη που θεωρεί παρακαταθήκη του στην ιστορία και τώρα -εν μέσω έκλειψης Σελήνης και έλλειψης ηγετών- να λάβει μιαν απόφαση που θα τον ανασύρει από τα γκρίζα της πολιτικής ιστορίας του τόπου. Η ιστορία ακόμα γράφεται. Η ιστορία τώρα γράφεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου