Μετά το τέλος των μεγάλων ελλήνων πολιτικών ηγετών (θεωρώ τελευταίο τον Κ. Μητσοτάκη και γνωρίζω εκ των προτέρων την αντίδρασή σου, οπότε φρόντισε να πρωτοτυπήσεις), κάθε ανασχηματισμός είναι πρωτίστως μια σχηματική ανακύκλωση ισορροπιών. Θυμήσου τον Σημίτη, που έχριζε τα "παιδιά του Αντρέα" υπουργούς στα σημαντικότερα υπουργεία ή τον Καραμανλή το Νεώτερο, που εισάκουγε τη Ντόρα και υπουργοποιούσε γλείφτες του Μητσοτακέϊκου. Έτσι, κι η τελευταία κυβερνητική σύνθεση δεν θα μπορούσε να αποκλίνει απ᾽ αυτή τη παράδοση. Όπως, δεν θα κατάφερνε να επιβεβαιώσει το ουτοπικό σενάριο μιας ολιγομελούς απαρτίας.
Ο κ. Παπανδρέου άνοιξε τα τελευταία φύλλα του και πια η τύχη του (και συνακόλουθα της χώρας) ανήκει ολοκληρωτικά στις προθέσεις του γαλλογερμανικού άξονα. Μέχρι να εκδηλωθούν αυτές ξεκάθαρα, τότε οι του ΠΑΣΟΚ μπορούν να νιώθουν κερδισμένοι και να ελπίζουν ότι οι μέρες εξουσίας θα διαρκέσουν περισσότερο.
Κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, και το Παλαιό και το Νέο (αφού ο κ. Δρούτσας έπεσε στα μαλακά της ευρωβουλής, ο κ. Γερουλάνος παρέμεινε στο πόστο του, ενώ...
εισήχθησαν δύο νέοι φέρελπις πολιτικοί, οι κ.κ. Λαμπρινίδης και Μόσιαλος, σε νευραλγικές θέσεις).
Κέρδισε και η Κοζάνη. Παπακωνσταντίνου, Διαμαντοπούλου και Κουκουλόπουλος είναι παιδιά της πόλης. Ο πρώην τσάρος έχει βέβαια κι έναν επιπρόσθετο λόγο να χαίρεται. Εκτός από την επιβράβευση του Πρωθυπουργού για τις προσπάθειές του στην Οικονομία και την "αποπομπή του" σ᾽ένα υπουργείο διακοπών (βλ.π. "πράσινη ανάπτυξη"), ο αυστηρός (επι)κριτής του κατά τις τσαρικές ημέρες του, καλείτε τώρα να διαχειριστεί το ψήσιμο της... πατάτας, δίχως να μπορεί να την καταπιεί, όπως ενδεχομένως θα ᾽θελε. Ο κ. Βενιζέλος, για πρώτη φορά στην πολιτική του διαδρομή, πρέπει να αποδείξει ότι είναι εξίσου καλός στη πράξη, όπως και στο λόγο. Μένει να δείξει ότι μπορεί να αποτρέψει μια διαφαινόμενη χρεοκοπία και πως δεν υπήρξε η ομάδα του ΠΑΟΚ αυτή μόνο η τυχερή, που κατάφερε να διασώσει από την πτώχευση... Διασοζώμενος κοντά του, ο επιδείξας την τελευταία περίοδο καλή διαγωγή κ. Πάρης Κουκολόπουλος, του οποίου το παράδειγμα καταδεικνύει ότι η σιωπή τις κατάλληλες στιγμές επιβραβεύεται. Η συντοπίτισσά τους κ. Διαμαντοπούλου, μπορεί να συνεχίσει ανενόχλητη ότι ξεκίνησε και δίχως τον πιεστικό -πλην δίκαιο- κ. Πανάρετο. Σ᾽ένα υπουργείο, που εν αντιθέσει με το κυβερνητικό σύνολο, το γυναικείο φύλο υπεραντιπροσεπεύεται κι αυτό γιατί, μάλλον, οι φροντιστές δίδαξαν στον ΓΑΠ ότι η Παιδεία είναι γένους θηλυκού και χρειάζεται μητέρες.
Στη θέα τους, που -μετά την ορκωμοσία τους- δουλικά περνούσαν μπρος στον Πρωθυπουργό τους και τον ευχαριστούσαν για την τιμή και ευκαιρία που τους έδωσε, κρατώ αυτό που η Μ.Π. μου μετέφερε στο facebook: "Αυτός ο σαρωτικός ανασχηματισμός μου θυμίζει για κάποιον ανεξήγητο (?) λόγο το γνωστό ανέκδοτο με τους κρατούμενους σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης: Μια μέρα τους φωνάζει ο διοικητής και τους λέει "σήμερα θα αλλάξετε εσώρουχα". Τεράστιος ενθουσιασμός μεταξύ των κρατουμένων, μέχρι τη στιγμή που ο διοικητής ξαναπαίρνει το λόγο: Λοιπόν, εσύ θα αλλάξεις με αυτόν, εσύ με αυτόν, εσύ με αυτόν..."
Ο κ. Παπανδρέου άνοιξε τα τελευταία φύλλα του και πια η τύχη του (και συνακόλουθα της χώρας) ανήκει ολοκληρωτικά στις προθέσεις του γαλλογερμανικού άξονα. Μέχρι να εκδηλωθούν αυτές ξεκάθαρα, τότε οι του ΠΑΣΟΚ μπορούν να νιώθουν κερδισμένοι και να ελπίζουν ότι οι μέρες εξουσίας θα διαρκέσουν περισσότερο.
Κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, και το Παλαιό και το Νέο (αφού ο κ. Δρούτσας έπεσε στα μαλακά της ευρωβουλής, ο κ. Γερουλάνος παρέμεινε στο πόστο του, ενώ...
εισήχθησαν δύο νέοι φέρελπις πολιτικοί, οι κ.κ. Λαμπρινίδης και Μόσιαλος, σε νευραλγικές θέσεις).
Κέρδισε και η Κοζάνη. Παπακωνσταντίνου, Διαμαντοπούλου και Κουκουλόπουλος είναι παιδιά της πόλης. Ο πρώην τσάρος έχει βέβαια κι έναν επιπρόσθετο λόγο να χαίρεται. Εκτός από την επιβράβευση του Πρωθυπουργού για τις προσπάθειές του στην Οικονομία και την "αποπομπή του" σ᾽ένα υπουργείο διακοπών (βλ.π. "πράσινη ανάπτυξη"), ο αυστηρός (επι)κριτής του κατά τις τσαρικές ημέρες του, καλείτε τώρα να διαχειριστεί το ψήσιμο της... πατάτας, δίχως να μπορεί να την καταπιεί, όπως ενδεχομένως θα ᾽θελε. Ο κ. Βενιζέλος, για πρώτη φορά στην πολιτική του διαδρομή, πρέπει να αποδείξει ότι είναι εξίσου καλός στη πράξη, όπως και στο λόγο. Μένει να δείξει ότι μπορεί να αποτρέψει μια διαφαινόμενη χρεοκοπία και πως δεν υπήρξε η ομάδα του ΠΑΟΚ αυτή μόνο η τυχερή, που κατάφερε να διασώσει από την πτώχευση... Διασοζώμενος κοντά του, ο επιδείξας την τελευταία περίοδο καλή διαγωγή κ. Πάρης Κουκολόπουλος, του οποίου το παράδειγμα καταδεικνύει ότι η σιωπή τις κατάλληλες στιγμές επιβραβεύεται. Η συντοπίτισσά τους κ. Διαμαντοπούλου, μπορεί να συνεχίσει ανενόχλητη ότι ξεκίνησε και δίχως τον πιεστικό -πλην δίκαιο- κ. Πανάρετο. Σ᾽ένα υπουργείο, που εν αντιθέσει με το κυβερνητικό σύνολο, το γυναικείο φύλο υπεραντιπροσεπεύεται κι αυτό γιατί, μάλλον, οι φροντιστές δίδαξαν στον ΓΑΠ ότι η Παιδεία είναι γένους θηλυκού και χρειάζεται μητέρες.
Στη θέα τους, που -μετά την ορκωμοσία τους- δουλικά περνούσαν μπρος στον Πρωθυπουργό τους και τον ευχαριστούσαν για την τιμή και ευκαιρία που τους έδωσε, κρατώ αυτό που η Μ.Π. μου μετέφερε στο facebook: "Αυτός ο σαρωτικός ανασχηματισμός μου θυμίζει για κάποιον ανεξήγητο (?) λόγο το γνωστό ανέκδοτο με τους κρατούμενους σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης: Μια μέρα τους φωνάζει ο διοικητής και τους λέει "σήμερα θα αλλάξετε εσώρουχα". Τεράστιος ενθουσιασμός μεταξύ των κρατουμένων, μέχρι τη στιγμή που ο διοικητής ξαναπαίρνει το λόγο: Λοιπόν, εσύ θα αλλάξεις με αυτόν, εσύ με αυτόν, εσύ με αυτόν..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου